लिम्वूवान डट व्लगस्पोट डटकम,काठमाडौं
भोजपुर जिल्ला प्रहरी कार्यालयका सई संपतलाल चौधरीले ब्याडमिन्टन खेलाडी समीता राईलाई गर्भवती 
बनाएर फरार भएका छन् । विराटनगर-१ पोखरिया घर भएका सई संपतलाल भागेपछि भोजपुर छिनामकु-९ की समीता अहिले आठ महिनाको गर्भ बोकेर श्रीमान्को खोजीमा भौंतारिइरहेकी छिन् ।मेरो नाम समीता राई, घर भोजपुर छिनामुकु- ९ । १२ भदौ ०६२ मा भोजपुरबाट ब्याडमिन्टन खेल्न धनगढी पुगेकी थिएँ । सोही क्रममा संपतलाल चौधरीसँग भेट भयो । उनी पनि खेलाडी रहेछन् । सामान्य भेटघाट हुँदाहुँदै बिस्तारै हाम्रो मित्रता प्रगाढ बन्दै गयो । नेपालभरि हुने विभिन्न खेलमा हाम्रो भेट भइरहन्थ्यो । इलाम, काठमाडौं, धनगढी, धनकुटालगायत ठाउँमा भएका ब्याडमिन्टन प्रतियोगितामा पटकपटक भेट भइरह्यो । ०६३ सालदेखि हाम्रो सम्बन्ध मित्रतामा मात्र सीमित नभई प्रेमी-प्रेमिकामा विस्तार भयो । भोजपुर सदरमुकाम बसेर मैले खेलसँगसँगै पढाइ पनि अघि बढाइरहेकी थिएँ । ०६४ फागुनमा दुवैको सहमतिमा हाम्रो बिहे भयो । सोही वर्षको चैतमा मेरो एसएलसी परीक्षा थियो । परीक्षा दिने वेला पनि उनी मलाई हौसला दिने गर्थे । परीक्षाको नतिजा आयो, म नेपाली विषयमा अनुत्तीर्ण भएछु । त्यो विषयको परीक्षाको तयारी गर्दै थिएँ, उनले मलाई एक्कासि 'अब पढ्नुपर्दैन' भने । मैले पढ्छु भन्दा पनि दिएनन् । उनकै जिद्दीले परीक्षा पनि दिइनँ । पछि मैले थाहा पाएँ, उनको पहिले नै विवाह भइसकेको रहेछ । क्षेत्रीय प्रहरी कार्यालय विराटनगरमा कार्यरत असई उर्मिला चौधरी उनकी श्रीमती रहिछन् र उनका १७ वर्ष र १२ वर्षका दुई छोरासमेत रहेछन् । अर्की श्रीमती भएको थाहा पाएपछि मेरा नातेदारले उनीसँग मलाई छुटाउने प्रयाससमेत गरेका थिए । तर, उनैले 'तिमी मलाई छोड्छौ भने म तिम्रो कारणले आत्महत्या गर्न बाध्य भएको भनेर पत्र लेखी विष खाएर मर्छु' भने । उनले मलाई 'म तिमीसँगै जीवन बिताउँछु, मेरो नाममा रहेको सम्पत्ति तिम्रै नाममा गरिदिन्छु । मेरो दुलारी र खनारको जमिन पनि तिम्रै नाममा गरिदिन्छु । अर्कीसँग अंशबन्डा गर्छु,, पेन्सन पनि तिम्रै नाममा गरिदिन्छु' भनेर प्रलोभन देखाए ।त्यतिवेलासम्म जेठी श्रीमती उर्मिलालाई पनि संपतलालले मसँग विवाह गरेको थाहा रहेनछ । जेठी श्रीमतीले थाहा नपाउन्जेलसम्म त मलाई सरसहयोग गरिरहेका थिए । तर, जेठीले थाहा पाएपछि भने त्यति हेरविचार गर्न छाडे । तैपनि मलाई भोजपुरबाट ०६४ वैशाखमा लेटाङ ल्याएर राखे । लेटाङमा दिदी घरमा चार महिना बसेपछि धरानमा डेरा लिएर राखे । म धरान बस्दा उनी कहिलेकाहीँ मात्र आउन थाले । जब मलाई श्रीमान् भेटघाट गर्न नै छाडे त्यसपछि मलाई लाग्यो, अब मलाई यिनले छोड्ने भए । अब मलाई उनको घरमा भित्रिनुको विकल्प थिएन । त्यसपछि धरानबाट विराटनगर आएँ । विराटनगर घरमा आउँदा जेठी उर्मिलाले छिर्न दिइनन् । शनिबार दोस्रोपटक घर भित्रिने प्रयासमा आएकी हुँ । तर, उर्मिलाले आज पनि छिर्न दिइनन् । उनले छिर्न नदिएपछि केही महिलाले मेरो सहयोग गरेका थिए । तर, प्रहरीले मलाई त्यहाँबाट उठाएर ल्यायो । मेरो अहिले आठ महिनाको गर्भ छ । अब म जसरी भए पनि श्रीमान्कै घरमा बस्न चाहन्छु । अहिले उनी कहाँ छन्, थाहा छैन । जेठी श्रीमतीका अनुसार भारतको जोगवनीमा छन् रे । मैले भोजपुर जिल्ला प्रहरीमा र क्षेत्रीय प्रहरीमा समेत निवेदन दिएकी छु । क्षेत्रीय प्रहरी कार्यालयबाट उनको पेन्सनबाट आउने रकम रोक्का गरी मिलाइदिन्छु भन्ने आश्वासन पाएकी छु । पेटको बच्चा दिनदिनै बढ्दै छ, म के गरौं ।
बनाएर फरार भएका छन् । विराटनगर-१ पोखरिया घर भएका सई संपतलाल भागेपछि भोजपुर छिनामकु-९ की समीता अहिले आठ महिनाको गर्भ बोकेर श्रीमान्को खोजीमा भौंतारिइरहेकी छिन् ।मेरो नाम समीता राई, घर भोजपुर छिनामुकु- ९ । १२ भदौ ०६२ मा भोजपुरबाट ब्याडमिन्टन खेल्न धनगढी पुगेकी थिएँ । सोही क्रममा संपतलाल चौधरीसँग भेट भयो । उनी पनि खेलाडी रहेछन् । सामान्य भेटघाट हुँदाहुँदै बिस्तारै हाम्रो मित्रता प्रगाढ बन्दै गयो । नेपालभरि हुने विभिन्न खेलमा हाम्रो भेट भइरहन्थ्यो । इलाम, काठमाडौं, धनगढी, धनकुटालगायत ठाउँमा भएका ब्याडमिन्टन प्रतियोगितामा पटकपटक भेट भइरह्यो । ०६३ सालदेखि हाम्रो सम्बन्ध मित्रतामा मात्र सीमित नभई प्रेमी-प्रेमिकामा विस्तार भयो । भोजपुर सदरमुकाम बसेर मैले खेलसँगसँगै पढाइ पनि अघि बढाइरहेकी थिएँ । ०६४ फागुनमा दुवैको सहमतिमा हाम्रो बिहे भयो । सोही वर्षको चैतमा मेरो एसएलसी परीक्षा थियो । परीक्षा दिने वेला पनि उनी मलाई हौसला दिने गर्थे । परीक्षाको नतिजा आयो, म नेपाली विषयमा अनुत्तीर्ण भएछु । त्यो विषयको परीक्षाको तयारी गर्दै थिएँ, उनले मलाई एक्कासि 'अब पढ्नुपर्दैन' भने । मैले पढ्छु भन्दा पनि दिएनन् । उनकै जिद्दीले परीक्षा पनि दिइनँ । पछि मैले थाहा पाएँ, उनको पहिले नै विवाह भइसकेको रहेछ । क्षेत्रीय प्रहरी कार्यालय विराटनगरमा कार्यरत असई उर्मिला चौधरी उनकी श्रीमती रहिछन् र उनका १७ वर्ष र १२ वर्षका दुई छोरासमेत रहेछन् । अर्की श्रीमती भएको थाहा पाएपछि मेरा नातेदारले उनीसँग मलाई छुटाउने प्रयाससमेत गरेका थिए । तर, उनैले 'तिमी मलाई छोड्छौ भने म तिम्रो कारणले आत्महत्या गर्न बाध्य भएको भनेर पत्र लेखी विष खाएर मर्छु' भने । उनले मलाई 'म तिमीसँगै जीवन बिताउँछु, मेरो नाममा रहेको सम्पत्ति तिम्रै नाममा गरिदिन्छु । मेरो दुलारी र खनारको जमिन पनि तिम्रै नाममा गरिदिन्छु । अर्कीसँग अंशबन्डा गर्छु,, पेन्सन पनि तिम्रै नाममा गरिदिन्छु' भनेर प्रलोभन देखाए ।त्यतिवेलासम्म जेठी श्रीमती उर्मिलालाई पनि संपतलालले मसँग विवाह गरेको थाहा रहेनछ । जेठी श्रीमतीले थाहा नपाउन्जेलसम्म त मलाई सरसहयोग गरिरहेका थिए । तर, जेठीले थाहा पाएपछि भने त्यति हेरविचार गर्न छाडे । तैपनि मलाई भोजपुरबाट ०६४ वैशाखमा लेटाङ ल्याएर राखे । लेटाङमा दिदी घरमा चार महिना बसेपछि धरानमा डेरा लिएर राखे । म धरान बस्दा उनी कहिलेकाहीँ मात्र आउन थाले । जब मलाई श्रीमान् भेटघाट गर्न नै छाडे त्यसपछि मलाई लाग्यो, अब मलाई यिनले छोड्ने भए । अब मलाई उनको घरमा भित्रिनुको विकल्प थिएन । त्यसपछि धरानबाट विराटनगर आएँ । विराटनगर घरमा आउँदा जेठी उर्मिलाले छिर्न दिइनन् । शनिबार दोस्रोपटक घर भित्रिने प्रयासमा आएकी हुँ । तर, उर्मिलाले आज पनि छिर्न दिइनन् । उनले छिर्न नदिएपछि केही महिलाले मेरो सहयोग गरेका थिए । तर, प्रहरीले मलाई त्यहाँबाट उठाएर ल्यायो । मेरो अहिले आठ महिनाको गर्भ छ । अब म जसरी भए पनि श्रीमान्कै घरमा बस्न चाहन्छु । अहिले उनी कहाँ छन्, थाहा छैन । जेठी श्रीमतीका अनुसार भारतको जोगवनीमा छन् रे । मैले भोजपुर जिल्ला प्रहरीमा र क्षेत्रीय प्रहरीमा समेत निवेदन दिएकी छु । क्षेत्रीय प्रहरी कार्यालयबाट उनको पेन्सनबाट आउने रकम रोक्का गरी मिलाइदिन्छु भन्ने आश्वासन पाएकी छु । पेटको बच्चा दिनदिनै बढ्दै छ, म के गरौं । 
No comments:
Post a Comment